محیط و نیاز

خوب تا اونجا پیش رفتیم که انسان از بدو تولد نیاز رو احساس میکنه حتی با اینکه شعور و درک کاملی از محیط تازه نداره اما به طوری فطری نسبت به نیازهای خودش واکنش نشون میده و در ناخودآگاه درونش همواره برای رفع آنچیزی که خواسته محسوب میشه تلاش میکنه.

اما اگه یکم به عقب تر برگردیم - یعنی رحم جنس ماده - جایی که برای اولین بار نطفه شکل میگیره و سلسله روالی برای رشد جسمی طی میکنه تا به یه موجود کاملتر تبدیل بشه. دقیقا همونجا هم چیزی به اسم نیاز وجود داره
ولی موجود نیازی نداره اونچه رو که نیازشه بدست بیاره - دستگاهی منظم به طور طبیعی و اتوماتیک نیازهای موجود رو فراهم میکنه و به روند حیات شکل میده . اما به محض اینکه فضای محیطی تغییر پیدا کرد و رشد در فضای اول کامل شد. نوع برآورده شدن نیاز تغییر شکل پیدا میکنه و موجود برای رفع نیازهاش موظفه که خودش تلاش کنه.

حال بماند که در همین فضا نیز رزق و روزی و رفع نیازهای موجودات بر حسب کمالی بالاتر تحت اداره و کنترله و تلاش موجود در رسیدن به این برآورده شده ها لازم و ضروری است (فعلا وارد اون بحث نمیشم)

بنابراین تغییرات محیطی که روال رشد و حرکت یک موجود رو به وجود میاره خود تعیین کننده دست یابی به نیازهای هر وجود خلق شده ایست.

اینکه نیاز همیشه و در هر محیطی یک پارامتر جدا نشدنی از وجود زنده است نشانگر این مطلب است که این موجود خلق شده ای است که دارای نقص است - چرا که حتی آنچه که به دست خود انسان شکل میگیرد و روال علمی خود را طی میکند همواره به خاطر نقص های موجود در پدیده ساخته شده - دچار تحول و دگرگونی است تا به نیازهای موجود سازنده نزدیکتر گردد.

اما تفاوت این شکل گیری علمی و خلق پدیده های ماشینی با شکل گیری و رشد موجود خلق شده در اینست که خلق پدیده های ماشینی برای رفع نیاز یک موجود طراحی و تنظیم شده است ولی خلق یک موجود رفع نیازی را برای پدید آورنده آن به همراه ندارد - چرا که گوییم او به دور از هرگونه نیاز و خواسته ایست.

پس با تمام این تفاصیل علت نیاز و رشد انسان برای چیست؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!!!!!!!